Destylarnia Bowmore zbudowana została w roku 1779 i była jedną z pierwszych legalnych destylarni na wyspie... i w Szkocji. Założył ją miejscowy kupiec, John Simpson (późniejszy właściciel całej wyspy Islay), który za zgodą władz wybudował na swojej posesji aparaturę destylacyjną. Później właścicielem Bowmore był James Mutter – konsul Portugalii i Brazylii w Glasgow. Człowiek ten w dużym stopniu przyczynił się do rozwoju Bowmore – posiadał własny parowiec, którym sprowadzał surowce na wyspę (węgiel, jęczmień) a następnie wywoził nim trunek z wyspy.
W czasie II wojny światowej - jak niemal wszystkie destylarnie - Bowmore przerywa produkcje, a jej budynki wykorzystane zostają jako baza straży przybrzeżnej. Ze wszystkich stron osłonięta od wiatrów atlantyckich zatoka Indaal okazała się doskonałym miejscem na tego typu placówkę. W roku 1963 Bowmore zostaje przejęta przez spółkę Stanley P. Morrison. Właściciel spółki przeprowadza gruntowną przebudowę destylarni przywracając jej dawną świetność, a jednocześnie wprowadzając szereg prac modernizacyjnych. Jedyny ważny element zakładów, który pozostał nietknięty to podłogi do słodowania jęczmienia.
W 1989 roku japoński koncern Suntory wykupił 35% akcji firmy, co za tym idzie, firma Morrison Bowmore Co. (wraz z trzema destylarniami – Bowmore, Glen Garioch i Auchentoshan) stała się jego częścią. Do dziś w Japonii działa sieć barów, w których serwowane są tylko trunki produkowane w Bowmore pod nazwą "Bowmore Malt Houses".
Destylarnia znajduje się w samym środku wyspy Islay, nad zatoką Loch Indaal. Zaopatruje się w wodę z przepływającego obok potoku Laggan, który ma swoje źródła kilkanaście kilometrów za miasteczkiem, wśród torfowisk, z których obfitości słynie wyspa. Bowmore jest jedną z niewielu destylarni whisky szkockiej, w której zachowała się podłoga do kiełkowania słodu i w której w dalszym ciągu proces produkcji prowadzony jest od początku do końca - od surowca w postaci jęczmienia do beczek pełnych destylatu. Jedynie butelkowanie odbywa się w innym miejscu.
W chwili obecnej destylarnia Bowmore posiada cztery zestawy alembików. Pewna część destylatu leżakuje w beczkach po sherry, a część magazynów, w których odbywa się owo dojrzewanie znajduje się poniżej poziomu morza. Bowmore spotykana jest na rynku w postaci 12, 15, 17 i 21-letniej single malt. Na przełomie wieków oferta ta poszerzona została o Bowmore Darkest - leżakowana w beczkach po sherry - oraz Bowmore Cask Strength. Ponadto spotykane są niezliczone wersje rocznikowe pochodzące zarówno od samego producenta, jak i od niezależnych dystrybutorów, a także butelkowana przez producenta Legend - najpewniej około 10-letnia, oraz Surf o nieokreślonym wieku, ale wyraźnie młodsza od Legend. Nie można nie wspomnieć o wersjach Dusk, Dawn, Mariner, czy Sea Dragon. Spośród tej naprawdę imponującej różnorodności Bowmore najpopularniejszą wydaje się być wersja 12-letnia. Jest to whisky charakterystyczna dla produktów z Islay - o dość silnych akcentach torfu, dymu, wodorostów i jodu morskiego, jednak wszystkie te elementy są obecne w jej aromacie i smaku w nieco mniejszym stopniu niż we wspomnianej Lagavulin czy Laphroaig, a dodatkowo owocowe akcenty w jej aromacie czynią z Bowmore whisky nieco mniej niedostępną i bardziej przyjazną
Destylarnia jest otwarta dla zwiedzających przez cały rok i posiada własne Visitor Centre. Wstęp do destylarni jest płatny, ale cenę biletu możemy sobie odliczyć od dowolnej butelki whisky zakupionej w sklepie na terenie destylarni:)