Tullibardine 500 Sherry Finish Highland Single Malt Scotch Whisky

Destylarnię Tullibardine założył w 1947 roku architekt William Delmé-Evans. Swoją nazwę zawdzięcza pobliskiemu wrzosowisku - Tullibardine Moor. Gorzelnia mieści się w Blackford w zabudowaniach jednego z najstarszych, piętnastowiecznych szkockich browarów. W roku 1488 roku młody król Jakub IV zatrzymał się ponoć tutaj przed swoją koronacją w Scone Palace, browar był bowiem znany z produkcji dobrego piwa. Data ta dumnie pręży się na każdej butelce Tullibardine, może dlatego, że królowi zasmakowało - w 1503 roku nadał browarowi przywilej królewski. Ten sam król w 1495 roku, zamówił aqua vitae u braciszka Johna Cor, a zapis dotyczący transakcji kupna słodu na ten cel stał się pierwszym dokumentem, w którym wspomniano o produkcji whisky w Szkocji.

Browar przetrwał do roku 1926 jako Gleneagles Brewery. W roku 1947 William Delmé Evans, znany ówczesny architekt, zajmujący się m.in. projektowaniem destylarni whisky, kupił działkę, na której stał browar. W roku 1949 otwarto podwoje Tullibardine, nie była to jednak pierwsza destylarnia o tej nazwie. Pierwsza próba produkcji whisky miała miejsce już w 1798 roku, zakład przetrwał jednak tylko jeden sezon i został zamknięty. Po raz drugi próbę taką podjęto w 1814 roku - tym razem udało się na 23 lata...

Destylarnię w wieku XX czekały ciągłe zmiany; najpierw została sprzedana w 1953 roku spółce Brodie Hepburn, w 1971 roku przeszłą pod skrzydła Invergordon Distillers, w 1993 trafiła do Whyte & Mackay (spółki podległej Fortune Brands. W ciągu następnych kilku lat następuje szereg kolejnych przejęć; w tym czasie zakład odnotowuje okres przestoju. Ostatecznie w 2011 roku destylarnię kupuje francuska spółka Picard Vins & Spiritueux, do której zakład należy do dziś. Do spółki Picard należy również marka whisky Highland Queen, wprowadzona na rynek jeszcze w 1893 roku przez Rodericka Macdonalda, późniejszego właściciela Glenmorangie.

Obecnie podstawowa oferta producenta składa się z Tullibardine Sovereign, 225 Sauternes Finish, 228 Burgundy Finish, 500 Sherry Finish (oznaczenia liczbowe odnoszą się do pojemności beczek wykorzystanych w finalnej fazie maturacji, wszystkie cztery whisky są bez deklaracji wieku) oraz Tullibardine 20 YO i 25 YO. W 2015 roku wypuszczono na rynek 60-letnią Tullibardine Custodian Collection z 1952 roku. W przypadku tej ostatniej istniało ryzyko, że zawartość alkoholu w leżakującej w beczkach whisky może spaść poniżej wymaganego prawem poziomu 40% vol., zabutelkowano ją już w 2012 roku, trzy lata przed debiutem rynkowym. Tullibardine dostępna jest także w edycjach firmowanych przez niezależnych dystrybutorów.

Zarówno do produkcji wybornego piwa, jak i do wytworzenia dobrej whisky potrzeba wyjątkowej, czystej wody. Pochodzi ona z okolicznych wzgórz Ochil, a czerpana jest z potoku Danny Burn. Powstałe tutaj ponad 400 milionów lat temu wzgórza z warstwami bazaltu i czerwonego piaskowca, były dobrze znane z pokładów złota. Tullibardine jest jedną z niewielu gorzelni w Szkocji, która destyluje, dojrzewa i butelkuje wszystko na miejscu, co daje właścicielom pełną kontrolę nad finalnym efektem.