Dalmore – destylarnia single malt whisky, znajdująca się w mieście Alness w Szkocji, niedaleko Inverness w rejonie Highlands. Destylarnia położona jest na zalesionym zboczu góry, z którego rozpościera się widok na zatokę Cromarty Firth i wyspę Black Isle. Jej nazwę można przetłumaczyć jako "zielona łąka".
Miejsce założenia destylarni ( w roku 1839) nie było przypadkowe. Rzeka Alness służyła zarówno do transportu whisky, jak i do jej produkcji (Dalmore ma wyłączne prawo do używania wody z Alness). W 1867 właścicielem destylarni został klan Mackenzie, którego członkowie rodziny do dzisiaj zasiadają w zarządzie spółki. Dzięki nim symbolem destylarni stała się głowa jelenia. Legenda głosi że w 1263 roku jedne z członków klanu Mackenzie uratował króla Aleksandra III przed rozszalałym jeleniem przebijając go włócznią. Na znak wdzięczności król pozwolił umieścić głowę jelenia w herbie klanu.
W czasie pierwszej wojny światowej destylarnia została przejęta przez armię amerykańską i rozpoczęła tam produkcję... min morskich. Na szczęście po wojnie budynki wraz z wyposażeniem wróciły do prawowitych właścicieli w nienaruszonym stanie - zachował się np. alembik pochodzący z roku 1874, o bardzo charakterystycznym, pękatym kształcie, z krótką szyjką. W roku 1960 rodzina Mackenzie doprowadziła do fuzji z firmą Whyte and Mackay.
Dogodność usytuowania destylarni Dalmore pod względem transportu wytwarzanej tu whisky nie ograniczała się do bliskości portu morskiego. W pobliżu przebiegała również linia kolejowa, a destylarnia posiadała własną bocznicę i zachowaną do dzisiaj rampę załadowczą. Dostępność różnorodnych środków transportu była czynnikiem decydującym o sukcesie rynkowym Dalmore. Była to jedna z pierwszych whisky sprzedawanych na większą skalę w postaci single malt.