Destylarnia Bruichladdich, Bruthach a'Chladaich (zbocze górskie nad brzegiem morza) powstała w 1881 roku nad zatoką Loch Indaal, na półwyspie Rinns - najbardziej wysuniętej na zachód części Islay. O jej historii i odrodzeniu się w 2001 roku pisaliśmy już tutaj.
Przekraczając granicę miejscowości jesteśmy witani przypomnieniem o zaleceniach epidemicznych - w przeciwieństwie do Polski tutaj pandemia nadal wymusza przestrzeganie obostrzeń (jak z tym bywa w praktyce, inna sprawa...).
Na dzień dobry nieco zadziwił nas brak charakterystycznego alembiku z wyjątkowo upartym gościem (a właściwie z tym, co zostało z niego na zewnątrz), który jeszcze w lutym ubiegłego roku ochoczo penetrował szyjkę destylatora, zapewne w poszukiwaniu zacnej "wody życia". Opis naszej degustacji tutejszej whisky znajdą Państwo w kolejnym wpisie 🙂
Wiedzieliśmy, że trafiliśmy do destylarni wyjątkowej. Może wypunktujmy:
- CAŁA produkcja destylarni to whisky single malt,
- ŻADNA tutejsza whisky nie jest filtrowana na zimno i nie jest sztucznie barwiona,
- to JEDYNA destylarnia na Islay, która również butelkuje swój produkt na miejscu, a więc CAŁA produkcja whisky odbywa się w gorzelni,
- jęczmień używany w procesie produkcji pochodzi WYŁĄCZNIE ze Szkocji, oprócz klasycznych odmian Optic, Propino, Concerto, Chalice, Publican, Golden Promise czy Maris Otter stosowany jest jęczmień z okolicznych, ekologicznych odmian oraz WYJĄTKOWA, pradawna, sześciorzędowa odmiana Bere z farm na Orkadach,
- dzięki nieco innemu kształtowi łabędzich szyjek alembików oraz pewnym zabiegom z procesie produkcji (woda ze zbiornika położonego w głębi lądu, suszenie nad torfem na poziomie 2 -10 ppm - dla porównania dla Laphroaig to 30 ppm) tutejsza whisky należy do NAJŁAGODNIEJSZYCH na Islay, wręcz "nietorfowych whisky". ALE, ALE:
- progi destylarni opuszczają również NAJBARDZIEJ "zatorfione" whisky na świecie; rekordzistką jest butelkowana z mocą 61,2% Octomore 08.3 o potężnej dawce torfowych fenoli – 309 ppm (!). Ponad "standardowym" dla torfowych whisky z Islay pułapem 30-55 ppm zmieściły się z całą pewnością inne Octomore: Ten Years Virgin Oak Influence (208ppm), Edition 11.3 Islay Barley (194ppm), 6.1 Scottish Barley (167ppm) czy Ochdamh-mòr Edition 12.2 (129.7ppm). Imponujące!
- stąd też pochodzi whisky NAJMOCNIEJSZA na świecie: wypust miał 92% mocy! Perilous Whisky jako JEDYNA przebyła proces czterokrotnej destylacji! Po kilku latach Anioły pozbawiły ją nieco mocy - ale 86% to też moc potworna...
- destylarnia Bruichladdich wypuściła (ponoć) WIĘCEJ edycji, niż ma beczek w magazynie 🙂 20 edycji rocznie robi wrażenie!
- jeszcze: można tutaj kupić swoją beczkę, napełnić butelkę Bruichladdich Valinch dostępną TYLKO w centrum dla odwiedzających, negocjować cenę degustacji, podglądać jak powstaje whisky przez internet (kamerki online), podglądnąć przez szklane dno beczki, jak ubywa whisky w beczce z biegiem lat... UFF.
Jakby tego było mało, mamy tutaj ciągle pracujące muzeum destylacji. Wiktoriański styl gorzelni został w większości zachowany, nie tylko na zewnątrz - większość działających do dziś urządzeń pamięta zamierzchłe czasy.
Tak wygląda pusta kadź zacierna (mash tun) w Bruichladdich. Jest to rzadki przykład wciąż używanej kadzi z otwartym wiekiem, tak starej, jak sama destylarnia. Wszystko chodzi jak w zegarku, tylko czyścić trzeba niestety osobiście, w wysokich kaloszach 🙂
Powyżej żeliwna tabliczka znamionowa oryginalnego zbiornika do warzenia. Po zacieraniu brzeczka jest schładzana do około 18 stopni, a następnie przenoszona do washbacków w celu fermentacji. Poniżej Worts Cooler, wyglądający jak gigantyczna chłodnica umieszczona z przodu zabytkowego traktora.
Dalej na pokładzie destylarni mamy cztery nitowane alembiki (w większości pozostałych destylarni są one spawane) oraz sześć wysokich na 5m kadzi fermentacyjnych z sosny oregońskiej.
„Ugly Betty” - ten przewymiarowany, odwrócony do góry nogami kosz na śmieci, to inny niż pozostałe cztery destylator zbudowany w 1959 roku, który służy tutaj do produkcji ginu z lokalnych 22 ziółek (!) o nazwie The Botanist. "Brzydka Betty" ma po prostu mniej ponętne kształty 🙂
Poniżej, obok bardzo eleganckiego alembiku o klasycznym kształcie, sejf z gustowną "kłódeczką". W każdej destylarni służy do rozdzielania strumieni destylatu po każdym (zwykle dwóch) etapie procesu. Budowa ma uniemożliwić bezpośredni dostęp do alkoholu podczas sprawdzania jego mocy. Ponieważ chcieliśmy się bardzo z tą mocą zapoznać, kolejny wpis, w którym opisujemy degustację whisky z Bruichladdich, będzie pewno lepszą okazją.
Warto zauważyć, że w całym procesie produkcji nie spotkaliśmy tutaj ani jednego komputera, ani pracownika w białym fartuchu z dyplomem informatyka. NIE MA ich w Bruichladdich.
Poniżej zwęglona klepka beczki dębowej, pokazana od środka. Mocno wypalona ma przemożny wpływ na aromat i smak przyszłego trunku.
Skład beczek w Bruichladdich przypomina konstrukcję i wnętrze starej kopalni, część whisky leżakuje na "gołej" ziemi...
Tutejszych gorzelników intryguje wpływ dębu z największych lasów Ameryki i Europy na smak słodu Bruichladdich; z biegiem lat amerykański biały dąb (Quercus Alba) nadaje zawartości beczki soczysty, waniliowy smak, podczas gdy wpływ dębu francuskiego (Quercus Robur, Quercus Petraea) jest bardziej subtelny i subtelny. Dzięki bliskim relacjom z największymi winiarzami w Europie; od Rioji i Jerez w Hiszpanii, przez Bordeaux, Langwedocję, Loarę i Alzację we Francji, po Neusiedler See w Austrii, mają tutaj dostęp do najlepszych dębowych beczek. Beczek, które wcześniej gościły najwspanialsze wina świata.
Oprócz whisky Bruichladdich, w destylarni produkowana jest whisky Port Charlotte, która leżakuje na terenie nieistniejącej już destylarni w miejscowości... Port Charlotte, położonej nieco na zachód od Bruichladdich. Zasady dojrzewania i butelkowania w jej przypadku są dokładnie takie same, jak w przypadku Bruichladdich - 46%, non chill-filtered, bez zawartości karmelu.
Wspominaliśmy już o niezliczonych edycjach tutejszych wypustów. Jak usłyszeliśmy, oprócz eksperymentowania ma to również przełożenie na ekonomię - klienci rozpoznawszy wcześniej jakość marki, bywają tak osaczani nowymi edycjami, że potrafią się zagubić w gąszczu propozycji. Ale jakoś trzeba utrzymać 40 pracowników zakładu, który nie należy do żadnego koncernu 🙂 Stąd też obok najprzeróżniejszych drobnych gadżetów noszących logo Bruichladdich (plus koszulki, sweterki, szaliki, czapeczki itp), itnieje wspomniana wcześniej możliwość własnoręcznego napełnienia butelki whisky – dostępnej tylko i wyłącznie na terenie destylarni i nie sprzedawanej nigdzie indziej. Cena też słuszna – 55 funtów za butelkę, 100 funtów za dwie. Co więcej, w sprzedaży znajduje się również piwo robione z zacieru gorzelnianego (beee), z którego zwykle powstaje ostatecznie whisky Bruichladdich, a podrasowanego przez lokalny browar Islay Ales.
W kolejnym wpisie przedstawimy nasze wrażenia z degustacji whisky z Bruichladdich. Polecamy Państwa uwadze również wcześniejsze wpisy dokumentujące kwietniową wyprawę w poszukiwaniu źródeł "wody życia" na wyspie Islay:
Zapraszamy również serdecznie na cykliczne spotkania z winem i whisky w Folwarku Stara Winiarnia - z pewnością wykorzystamy nabytą podczas eskapady wiedzę i doświadczenie!