GlenDronach The Hielan’ Highland Single Malt Scotch Whisky

GlenDronach to niewielka destylarnia założona w 1826 roku przez Jamesa Allardice'a na obrzeżach Speyside, niedaleko Huntly. Tak naprawdę od zarania swych dziejów do roku 2008 nazywała się Glendronach, ale marketing czyni cuda - od wskazanej daty nowi właściciele oprócz dużego "D" w nazwie sugerują, że jest to whisky z... Highlands... Cóż, nawet etymologia Glendronach jest wieloraka: pierwsza wersja mówi, że nazwa pochodzi od potoku Dronach Burn, który zaopatruje wytwórnię w jeden z podstawowych surowców do produkcji uisge beatha, druga każe tłumaczyć ją dosłownie jako 'Dolina Jeżyn' i dorabia gębę w postaci historii o stadach gawronów, które ową dolinę zamieszkując, ostrzegały tutejszych bimbrowników niebywałym hałasem, gdy tylko poborca podatkowy się zbliżał... Przypuszcza się "nie bez podstaw" bowiem, że nielegalna produkcja whisky trwała w tym miejscu od końca XVIII wieku.

Założyciel wytwórni, wskazany już Pan James, próbował znaleźć nabywców na swą młodą „Guid GlenDronach” jako 'lokalokrążca' - w mieście Edynburgu nagabywał był z mizernym skutkiem właścicieli pubów i restauracji - dopóki jego samego nie zagadnęły dwie panie lekkich obyczajów. I tak im przypadły do gustu jego (jej) walory, że Allardice wraz ze swoim wypustem (sic!) doświadczył mocy... marketingu szeptanego. Promocja owych kobiet marnej reputacji zbudowała paradoksalnie... „dobrą” reputację trunku - ci, którzy mu wcześniej odmawiali, ustawiali się teraz w kolejce do zakupu. W ten sposób wzbogacając się szybko James wkroczył w świat śmietanki towarzyskiej w Londynie i nieco się niestety w niej zatracił. Wskutek jego zaniedbań destylarnię w 1837 roku strawił ogromny pożar. Kolejnym właścicielem był Walter Scott, jednak był on ponoć bardziej zainteresowany hodowlą bydła, niż destylacją. W roku 1920 zakład przejął Charles Grant, piąty syn Williama Granta, założyciela Glenfiddicha. Po kolejnych  czterdziestu latach destylarnia została sprzedana w ręce producenta blendów, William Teacher & Sons, których wkrótce wchłonął Alied-Lyons. W 1996 roku Alied zadecydował o zawieszeniu działalności destylarni uznając zakład za zbyt mały, aby był opłacalny. Jednak w 2002 roku - aby zapewnić ciągłość dostaw whisky słodowej do zestawiania blendów Teacher’s i Ballantine’s - destylarnia została otworzona. Wreszcie w 2008 roku nowym właścicielem został BenRiach Distillery. Billy Walker po sukcesach BenRiach’em, powtórzył je z Glendronachem. Wtedy miały miejsce wspomniane wcześniej zmiany: małe „d” stało się „D” w GlenDronach. Od roku 2016 The GlenDronach wraz z BenRiach i Glenglassaugh jest w sidłach koncernu Brown-Forman.

W historii Glendronach kierownictwo zakładu bardzo konsekwentnie trzymało się tradycyjnych metod produkcji. Aż do 2005 roku słód wytwarzano na miejscu, przesypując go ręcznie na specjalnej podłodze do słodowania. Podobnie rozwiązano ogrzewanie alembików – aż do 2005 roku było ono tradycyjne, węglowe. Pierwszy single malt pojawił się na rynku w roku 1968. Obecnie moce produkcyjne destylarni przekroczyły 1,5 mln litrów destylatu, na pokładzie jest żeliwna kadź zacierna, 9 sosnowych kadzi fermentacyjnych, dwie pary alembików. Destylaty leżakują w beczkach po burbonie i w beczkach po sherry w tradycyjnie urządzonych składach piwnicznych o klepisku z ubitej ziemi. Zwiedzając zakład zapewne będziemy oprowadzeni po jednym z dawnych budynków destylarni, gregoriańskim Glen House z 1771 roku. Jeden z frontowych pokoi ponoć do dziś bywa nawiedzany przez ducha pewnej Hiszpanki, która trafiła tutaj... w beczce po sherry. Najwyraźniej ma słabość do tutejszej whisky.